ผู้คนใช้วลี ยุคกลาง เพื่ออธิบายยุโรประหว่างการล่มสลายของกรุงโรมในปี ส.ศ. 476 และการเริ่มต้นของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในศตวรรษที่ 14 นักวิชาการหลายคนเรียกยุคนี้ว่า ยุคกลาง แทน พวกเขากล่าวว่า ยุคกลาง มีความหมายไม่ถูกต้องว่าช่วงเวลาดังกล่าวเป็นช่วงเวลาที่ไม่สำคัญซึ่งคั่นกลางระหว่างสองยุคที่สำคัญกว่ามากยุคกลาง กำเนิดของความคิด วลี ยุคกลาง  ยุคกลาง บอกเราเกี่ยวกับยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาที่ตามมามากกว่ายุคนั้น เริ่มตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 นัก คิดนักเขียน และศิลปินชาวยุโรปเริ่มมองย้อนกลับไปและเฉลิมฉลองศิลปะและวัฒนธรรมของกรีกและโรม โบราณ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงยกเลิกช่วงเวลาหลังการล่มสลายของกรุงโรมว่าเป็นยุค กลาง หรือแม้แต่ ยุคมืด ซึ่งไม่มีความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์ ไม่มีงานศิลปะชั้นยอดเกิดขึ้น ไม่มีผู้นำที่ยิ่งใหญ่ถือกำเนิดขึ้น ผู้คนในยุคกลางใช้ความก้าวหน้าของรุ่นก่อนอย่างสุรุ่ยสุร่าย การโต้เถียงนี้ดำเนินไป และหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษในศตวรรษที่ 18 เอ็ดเวิร์ด กิบบอน เรียกว่า ความป่าเถื่อนและศาสนา